Hoe Dagobert Duck een loser werd zonder Bitcoins
Het was geen gezelschap dat je in een garagebox onder een flat zou verwachten, maar daar zaten ze toch: 6 heren van rond de 60 en een drietal dames die ongeveer evenveel jaren achter de rug hadden. De papieren lagen op de twee oude tafels waar het gezelschap omheen zat. Papieren met veel cijfers, heel veel cijfers.
Hier werd serieus werk verricht. Hier was beleggingsstudieclub "Dagobert Duck is een loser" aan het vergaderen. En zo'n vergadering was een ernstig en serieus gebeuren. Zeker omdat er een gast was. Iemand die het eens over iets anders kwam hebben. De club nodigde regelmatig mensen uit om hun visie te geven. Dat gaf wat leven in de brouwerij, nietwaar?
Nou, dat leven kwam vanzelf. Want de spreker, die Christiaan bleek te heten stelde allerlei vervelende vragen. Hij had zelf een beursachtergrond en bleek daardoor heel anders tegen de beleggerswereld aan te kijken dan de leden van de club. Hoewel iedereen laaiend enthousiast was over de behaalde resultaten, werd het stiller toen Christiaan aantoonde dat het rendement van de portefeuille van de club hoger was geweest als ze helemaal niets hadden gedaan...Maar waar belegde de club nu eigenlijk in?
De club belegde in "kwaliteitsaandelen", zo werd er trots verteld. Wat dat nu precies waren was niet helemaal duidelijk, maar het was wel heel belangrijk dat de directie af en toe bij Harry Mens aan tafel zat. Dat werd wel duidelijk. Want goed zichtbaar management, dat was belangrijk. En goede producten natuurlijk. En een solide toekomstvisie. Een goed dividendrendement stond natuurlijk ook hoog op het lijstje maar dat sprak vanzelf. Maar wat dacht Christiaan er eigenlijk van? Wat vond hij als beursman nu eigenlijk een goed aandeel?
Christiaan lachte even en zei "Een goed aandeel is een aandeel dat de professionele handel best verkopen wil.". Er werd ongelovig naar hem gekeken. En men keek naar elkaar. Wat hadden ze nu voor rare vogel binnengehaald? "Stel dat jullie een kwaliteitsaandeel kopen", zei Christiaan. "Dan kopen jullie dat aandeel bijna altijd van de professionele handel. En dus ook van iemand die het aandeel voor die prijs kwijt wil. Maar wat weten jullie wat de professionals niet weten?". Er barstte een storm van commentaar los. Iedereen praatte door elkaar.
Maar enkelen hielden hun mond. En beseften dat er een kern van waarheid in het verhaal van Christiaan zat.
Toen de stilte was teruggekeerd kreeg één van de dames een idee. "Waar moeten we volgens jou dan wél in beleggen?", vroeg zij. Christiaan haalde diep adem en sprak "In Bitcoin natuurlijk, want dat heeft de toekomst.". De stilte die daarna viel kon niet dieper zijn. Na een seconde of dertig van dreigende stilte nam de voorzitter het woord. "Het is al weer wat later en onze gast moet nog ver reizen. Ik stel daarom voor dat ik met deze fles wijn afscheid van hem neem en dan behandelen we nog even wat saaie administratieve zaken.". Iedereen knikte instemmend. Christiaan kreeg een fles wijn en een dun applausje als dank.
Nadat hij vertrokken was sprak één van de leden "We moeten echt voorzichtiger worden met wie we uitnodigen. Een beetje verkondigen dat we niet goed zouden weten wat een een kwaliteitsaandeel is. Wat denkt hij wel? En dan met zo'n nepbelegging aankomen...Dat was echt de limit.". Opnieuw werd er rondom instemmend geknikt. Al die rare ideeën van tegenwoordig.
Ze waren toch niet voor niets een beleggingsstudieclub? Als iemand wist wat beleggen was, dan waren zij het immers wel?
Terug naar inhoudsopgave
Verder naar Investeren in Bitcoin
Geen opmerkingen:
Een reactie posten